Een paar woorden over mijzelf

Hier is het dus allemaal begonnen. Als tienjarig mannetje stond ik met m’n klamme handjes foto’s af te drukken. Ik zie het nog precies voor me: een Optima vergrotingskoker, met daarachter zo’n knullig donkergeel lampje, drie bakken vol chemische goedjes – ontwikkelaar, stopbad en fixeer. En oh ja, als laatste natuurlijk een bak met spoelwater. Wat een gedoe! Maar wél de basis voor de rest van m’n leven.

Wat mij het meest is bijgebleven, is het moment waarop het beeld op dat witte vel papier verscheen. Ik snapte er niks van, maar het draaide voor mijn gevoel om alles. Ik weet nog dat ik elke keer een velletje kartondik fotopapier uit zo’n Agfa- of Kodak-doosje moest halen. Steeds weer zo’n velletje van een krom stapeltje papier. Dat noemden ze Barietpapier.

Datzelfde Barietpapier leerde ik als fotograaf steeds meer waarderen. Het stond krom in de doos, was dik, had een beetje een wollig oppervlak. Nu noem ik dat rauw, puur en onwillig. Maar eenmaal opgeplakt was het altijd van wauw! Dat gevoel is er nog steeds. En ja, daar en toen werd het zaadje geplant.